Carpir días ( II )
Non aturo sesenta latexos na mesma postura. Só me queda facer coma os vampiros: cabeza abaixo. As sabas mancan a pel e os ácaros están a facer po cos pensamentos. Chámolle insomnio, pero semella tolemia.
O silencio é enxordecedor.
...
Nun acceso de furia salto da cama para desfacer as teazas que se cernen sobre min.
Todo en balde.
Vístome nerviosamente e decido dar un paseo ao río. Quero abrir as ventás da cabeza e que non medre mofo no maxín.
No alto, a lúa recébeme con fantasmagórica face e a beira do río está ateigada de farois, que lembran un camiño de ánimas.
Outra noite de lobos.
O silencio é enxordecedor.
...
Nun acceso de furia salto da cama para desfacer as teazas que se cernen sobre min.
Todo en balde.
Vístome nerviosamente e decido dar un paseo ao río. Quero abrir as ventás da cabeza e que non medre mofo no maxín.
No alto, a lúa recébeme con fantasmagórica face e a beira do río está ateigada de farois, que lembran un camiño de ánimas.
Outra noite de lobos.
0 comentarios